Altijd goed nieuws: daar zul je Arjan hebben

Even voorstellen.

Arjan Overgaauw is net begonnen als onderhoudsmedewerker in ons Studententeam, samen met zijn twee collega’s Leon en Matthijs is hij verantwoordelijk voor alle studentenwoningen van Lefier. Dat zijn er 3400, in Groningen.

Zie je hem in je gang lopen, of klopt hij aan je deur, dan weet je: dit gaat goedkomen.

Weerbarstig deurslot, lekkende kraan, kapotte spoelbak, lamp die geen licht meer geeft, stopcontact dat ermee gestopt is: Arjan weet raad en gaat pas weg als het weer werkt.

Onderhoudsmedewerker, dan verwacht je een technische opleiding in het praktijkonderwijs. Fout! Arjan (34) leerde voor commercieel medewerker in de detailhandel. Gelukkig groeide hij op een boerderij op; daar was altijd wel iets te repareren, verbouwen of vernieuwen, waarbij je dus geen twee linkerhanden kon hebben. Een betere praktijkopleiding bestaat bijna niet. Ondertussen leert hij op de Lefier Academie (ja, die bestaat echt) alles wat er te weten valt over veiligheid, gezond wonen en bouwnormen. Dat soort dingen. Zelf zegt hij daarover: “Alles wat ik hiervoor heb opgestoken is mooi meegenomen, maar in dit werk moet je het toch vooral hebben van je sociale vaardigheden. Het is bijna het tegenovergestelde van verkopen, met winstoogmerk dingen aan de man brengen. Je moet vooral goed met mensen om kunnen gaan. Geduld hebben, begripvol zijn, een gezellig praatje kunnen maken. We willen het iedereen naar de zin maken, thuis. Daar geniet ik echt van, het is niet alleen met je handen werken, al vind ik dat deel ook prachtig!”

Naast de reparaties op verzoek komt hij ook regelmatig langs voor inspecties. “Als ik op pad ga, ben ik toch de ogen en oren van de collega’s op kantoor. Ik let vooral op veiligheid. Je mag je kamer zo lelijk inrichten als je wilt, ik kom zelfs wel eens een Ajax-vlag tegen, of erger nog: een Heerenveen-sjaal (Arjan is nogal fan van de FC), maar als ik gevaar ruik, zeg ik het. Dat wil zeggen: bierkratten of andere obstakels in de gang, kan natuurlijk een keertje gebeuren, maar het blijft best link. Je denkt er normaal niet bij na, snap ik ook wel. Je beseft het pas goed als er op een foute avond ambulancepersoneel met een brancard vast komen te zitten en dan je huisgenoot die naar adem ligt te happen niet kunnen bereiken. Dan dringt het wel door, maar dan kan het in het ergste geval ook te laat zijn. Eigenlijk zou je dat een keer moeten oefenen, dan valt het kwartje wel.”

Arjan is er pas sinds 2 januari, toch weet hij nu al zeker: dit is een heel leuke en afwisselende baan. “Je maakt van alles mee, iedere keer wat anders. Ondertussen hoor je de grappigste verhalen. Waar studenten mee bezig zijn, waar ze enthousiast van worden en waar ze nog mee zitten. Toestanden. Vertrekkende bewoners, die een krakkemikkig oud bed achterlaten, met een briefje erop met een prijs, zogenaamd een lief aanbod voor de nieuwe bewoner. Scheelt weer een auto met aanhanger lenen. Een deur met een onverklaarbaar gat in de vorm van een hoofd, tsja als de drank in de man is, word je wel eens overmoedig. Studenten die zelf bij de bouwmarkt een deur kopen, die niet dicht kan, omdat ze niet het gereedschap hebben om hem op maat te maken. In al dat soort gevallen strijken we graag over ons hart; alleen bij echte, onherstelbare schade krijg je als huurder een rekening.

Andersom komt zeker ook voor: een meisje dat vertrok uit haar kamer en ons belde met ‘Ik zie hier wat schimmel op de muur, kan ik daar nog wat aan doen? Misschien ligt het aan de afzuiging, of regelen jullie dat bij de overdracht sowieso wel?’ Netjes, toch?”